SEVDA KURAN

MEVSIMSIZ 

Benim ϋlkem mevsimsizdir
Kɪzamɪk sabahlarɪnda ӧlϋmdϋr kɪş
Çiҫek ҫiҫek bebek yϋzlerinde aҫan
Kar romantik değildir
Uludağ’da,
Bulvar gecelerinde olduğunca
Kapanmɪş yollar
Kilitli kapɪlar ardɪnda
Doğmadan ӧlϋmdϋr anne karnɪnda
Ve ӧlϋm soğuk bir zemheridir
Kϋrdϋn koynunda
Benim ϋlkem mevsimsizdir
Baharlarda ҫocuklar gӧmϋlϋr
Beşer, onar
Kimyasallaşɪr bombalar
Ӧlϋm ilkbahar burҫlarɪnda
Nergis sarɪsɪnda
Sϋmbϋl dalɪnda
Ayva, elma kokusunda gelir
Gӧkyϋzϋ pişman
Kararan gecesinden
Ağaran gϋnϋnden
Ki bahar gibi ӧlϋmlerle ҫocuklara giden
Ey adɪna hayat denilen
Boynumuzda asɪlɪ yafta!
Biz kaҫ kez suҫluyuz doğmaktan
Sen kaҫ kez suҫlusun
Katɪr sɪrtlarɪnda
Cesetleşen ҫocuklardan
Benim ϋlkem mevsimsizdir
Yaz geceleri
Eflatun bir dϋş değildir
Delikanlɪ yϋreklerinde
Sevgilinin yolunu gӧzlemez
Genҫ kɪzlar şiirlerce
Napalm artɪğɪ ciwan elleridir
Bir ӧzgϋr dϋş uğruna
Toprağɪ avuҫlayan
Yaz sɪcağɪ kadar sɪcak ve haindir
Gecenin ӧlϋm pϋskϋrten
Modern oyuncaklarɪ
Havinler boynunu bϋker her yaz
“yaz gϋlϋ” yerine
Yas gϋlϋ olmakdɪr kaderleri
O serin kuytuluklarɪn ceylanlarɪ
O yeşille sevişen ormanlar
Bir bir yanɪk kokarken
Yaz dϋşlerinde vurulmuşuz
Ağɪtlarɪmɪz,
Irmaklarɪmɪzda ҫağlar
Benim ϋlkem mevsimsizdir
Sonbaharɪ olmaz hiҫ
Vakitsizdir geleni, gideni
Adɪ belalɪ
Dili hϋkϋmlϋ
Rϋyasɪ, hϋlyasɪ yasak
Benim ϋlkem bin yɪlɪn
Yaralɪ maralɪ
Bin yɪldɪr kaҫak…

(Sevda Kuran) 

www.mehmetaliarslan.name.tr